Sołectwa

Godne uwagi obiekty znajdujące się we wsi to m. in. zespół budynków kościelnych z Kościołem poewangelickim pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego, cmentarz przykościelny z nagrobkami z 2 połowy XIV wieku.

We wsi znajdują się pozostałości zespołu dawnego folwarku z końca XIX wieku oraz początku XX wieku z domem mieszkalnym, stodołą i spichlerzem oraz parkiem pałacowym. Ciekawostką jest, iż na terenie miejscowości występują buk pospolity oraz glediczaja trójcierniowa, które są pomnikami przyrody.

Jaźwiny – atutem wsi są drzewa pochodzące z połowy XIX wieku, oraz domy mieszkalne z początku XX wieku. Ciekawostką jest, iż na terenie miejscowości występują dęby szypułkowe, z których 8 okazów to pomniki przyrody.

W miejscowości znajduje się kościół rzymskokatolicki należący do parafii Nawiedzenia NMP (Dekanat Trzebnica). Znajdują się tam także zabudowania z końca XIX i początku XX wieku.

Niewielka wieś ulicowa zlokalizowana wzdłuż drogi obsadzonej szpalerem lip - zakręcającej z Trzebnicy do Brzezia. W północnej części układ wzbogacony został przez zespół kościoła parafialnego z plebanią i zabudowę folwarku z domem zarządcy i browarem.

Przyjmuje się, że etymologia nazwy wsi może wywodzić się od staropolskiego słowa „komor” co znaczy „komar” lub od słowa „komornik”, w l. mn. „komornicy”. Wówczas nazwa ta określała wieś zamieszkałą przez ludność służebną – komorników.

Wieś położona 8 kilometrów na północ od Trzebnicy. Badania archeologiczne wskazują, że na terenie dzisiejszego Komorówka, pozostały ślady pobytu człowieka z zamierzchłych czasów.

Warto zwrócić uwagę na Kościół filialny Matki Królowej Polski z wyposażaniem (dawny kościół ewangelicki), cmentarz przykościelny z połowy XVIII wieku z krzyżami nagrobnymi i murem cmentarza oraz bramą z początku XX wieku.

Klasztor trzebnicki otrzymał Księginice w momencie uposażania w 1204r. Mieszkali w nich dotąd piekarze książęcy. Wieś założona na prawie niemieckim, nie jest jednak ustalone dokładnie kiedy.

W miejscowości znajduje się kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z 1746 roku, otoczony murem z bramą z końca XIX wieku.