Brzyków

We wsi znajduje się odnowiona remiza strażacka, która została przebudowana z kaplicy ewangelickiej z początku  XX wieku.

Dawne nazwy miejscowości: Bricov – 1204, Brziczewo – 1236, Brisovo – 1266, circuitus v. villa Brictii – 1208 i 1236, Britzen – 1740, 1938, do 1945, potem Bzyków lub Brzykow.

Etymologia nazwy wsi: niejasna, może od imienia Brus, Borusław, Brictius.

Historia wsi i dóbr:
Pierwotnie była to zapewne kolonia leśna, a jej mieszkańcy zajmowali się przede wszystkim bartnictwem. W 1203 r. książę Henryk I kupił od Johana syna Brictiusa i od Nicolasa syna Grzegorza dwie części podzielonej już wówczas wsi. Następnie książę nadaje całą już wieś klasztorowi Trzebnicy jako jego pierwotne uposażenie. O tym, że miejscowość istniała już przed 1203 r. pośrednio świadczy fakt określenia wysokości czynszu przez klasztor dla swych osadników w wysokości odpowiedniej dla wsi już zasiedlonych. W 1295 r. wieś przeniesiona jest na prawo niemieckie, zasadźcą jest rycerz Bogusco, a dziesięcina przypada kościołowi parafialnemu w Trzebnicy. W 1410 r. klasztor wykupuje pozostawione do tej pory w rękach książęcych wyższe prawa sadownicze. Miejscowość należała do klasztoru w Trzebnicy do 1810 r. Po reformacji większość mieszkańców to ewangelicy należący do parafii w Pawłowie.

Układ przestrzenny wsi:
Niewielka osada o układzie zbliżonym do ulicówki z placowym nawisem pośrodku z owalnym stawem. W części południowo – zachodniej nawsia wzniesiona w pocz. XX w. kaplica ewangelicka.

Liczba mieszkańców – 254 (na dzień 23.09.2020)
Sołtys – Tadeusz Cepiel