Ligota

Godny zauważenia jest znajdujący się na terenie miejscowości park pałacowy z XIX wieku. Ciekawostką jest, iż na terenach miejscowości występuje objęty ścisłą ochroną dudek, należący do rzadkich okazów ptaków w Polsce.

Dawne nazwy miejscowości: Elgot – 1408, Ellguth oraz Kloch – Ellguth po 1765, potem Kloch Ellguth, Ellguth – Kloch, jak również Ellguth bei Massel – 1830, Masselich – Ellguth (1845r.) – do końca lat 30-tych XX w., wówczas – 1937 r. Klochfelde – do 1945 r. Odtąd Ligota.

Etymologia nazwy wsi: Damroth wskazuje na słowiańską proweniencje nazwy, przy czym podaje dwie wersje.
I. Elgot, od słowiańskiego słowa Lhota = Lichota (nędzny); byłaby to zatem nazwa związana z próbą charakterystyki obszaru ( w znaczeniu: uboga wieś).
II. Z polskiego Ligota = ulga. W tym przypadku oznaczałaby wieś z wolnymi od obciążeń mieszkańcami. Nie wskazuje źródła, gzie ta nazwa występowałaby w tym wcześniejszym, jego zdaniem, brzmieniu. Natomiast nazwa Kloch – Ellguth (Ellguth – Kloch) pojawiła się po raz pierwszy po nabyciu wsi w r. 1765 przez Franza Leopolda von Klocha i z pewnością jej nowy człon związany był z osoba właściciela. Zmiana nazwy na Klochfelde wiązała się zapewne z zacieraniem śladów słowiańskości tych ziem w czasach hitlerowskich.

Historia wsi i dóbr:
z powyższej analizy nazwy należałoby wnioskować, iż wieś jest starsza niż na to wskazują znane dokumenty. Wiadomo, że założona została na prawie niemieckim i istniał w niej wówczas zapewne folwark. Jako jego właściciele znani: w 1469 r – bracia Lorenz i Jurge (Georg) von Essesitz (Jaszyce?). Być może istniało również sołectwo; w każdym razie nabyła je w 1408 r. wdowa po sołtysie Kobylic o nazwisku Raslipivo i jej synowie. W związku z sołectwem wymieniony też jest w 1469 r. Janus Ditcz. Spośród nowożytnych właścicieli znani: do 1652 r. – Hans von Salisch und Stiebendorf, 1652-1677r. – Stephen von Schlichting und Gross Obisch, 1677-1680 – Hans Siegmind von Kalkreuth, potem do poł. XVIII w. – baronowska rodzina von Canitz und Salwitz: początkowo Friedrich Wilhelm, następnie Gustaw Wilhelm i wreszcie Georg Siegmund. W latach 1765-1805 wspominany już wcześniej Franz Leopold von Klochde Kornitz und Bestwin, do1810r. w zarządzie za małoletniego syna, od 1810 r. – Leopold Otto Ferdinand von Kloch, który sprzedał dobra siostrze Johanne Helene Charlotte Henriette, po mężu von Poser; ta była w ich posiadaniu do 1813 r. Po niej odziedziczyła majątek małoletnia córka Henrietta Helene Pauline von Poser; był on początkowo w zastępczym zarządzie, a do ok. 1840 r.- w jej rękach. W latach 1840-1860 dobra należały do Kurta Gottlieba Richtera, 1860 – ok. 1876 – Teodora Richtera, ok. 1876 – ok. 1900 r. – Hugo Richtera, ok. 1902 – 1945 Wolfa von Loebbecke.

Układ przestrzenny wsi:
niegdyś typowa wieś o układzie ulicówki z zabudową sytuowaną swobodnie w stosynku do głównej drogi wiejskiej; obecnie układ ten mniej czytelny z uwagi na przetrzebienie zabudowy. Zdekapitalizowane w znacznym stopniu obiekty d. folwarku. Dziedziniec folwarku zabudowany chlewami tuczarni, teren polan parkowych przekształconych w ogrody warzywne. Zachowany brukowany wjazd do folwarku i pozostałości barokowej bramy (2 słupy zniszczone ) oraz staw z betonowym jazem. Przy drodze wjazdowej rosną dwie stare lipy.
W drzewostanie lipy, kasztanowce, świerki, skrzydłoorzech, buk purpurowy, dęby, robinie i skupiny śniegu linki i głogów. Z drogi z Ligoty do Masłowa widoczny kościół w Masłowie.

Liczba mieszkańców – 308 (na dzień 23.09.2020)
Sołtys - Tadeusz Jakubowski